بازی مترو (آخرین نور) مخصوص ایکس باکس 360

تریلر بازی Metro Last Light

معرفی بازی 

Metro: Last Light یک بازی ویدئویی تیراندازی اول شخص با مضمون پسا آخرالزمانی با عناصر مخفی کاری و ترسناک بقا است. این بازی توسط استودیوی اوکراینی 4A Games توسعه داده شد و توسط Deep Silver برای مایکروسافت ویندوز، پلی استیشن 3 و ایکس باکس 360 در می 2013 منتشر شد. دنباله ای بر بازی ویدیویی Metro 2033، داستان آن آرتیوم، سرباز جوانی را دنبال می کند که در مترو مسکو زندگی می کند. جنگ هسته ای ویرانگر آرتیوم که وظیفه دارد تاریک‌های اسرارآمیز را پیدا کند، باید به قسمت‌های مختلف سیستم مترو و سطح پر از گازهای تابیده شده برود و با جناح‌های مختلف و هیولاهای جهش‌یافته مبارزه کند. این بازی مکانیک های مختلف گیم پلی 2033 را بهبود می بخشد و عناصری مانند سفارشی سازی سلاح را معرفی می کند.

Last Light که توسط تیمی متشکل از 80 نفر ساخته شده است، دنباله مستقیمی بر سال 2033 است و دیمیتری گلوخوفسکی، خالق این فرنچایز، دیالوگ های بازی و طرح اصلی داستان را می نویسد. حالت‌های چندنفره برنامه‌ریزی شده بودند، اما در نهایت به منظور تمرکز بر روی تک‌نفره کنار گذاشته شدند، که توسعه‌دهندگان امیدوار بودند «دوباره خاطرات Half-Life 2 را زنده کند». این بازی در ابتدا قرار بود توسط THQ منتشر شود که بودجه بسیار محدودی برای توسعه بازی در نظر گرفت و باعث شد تیم در شرایط بسیار سختی کار کند. شرکت Koch Media پس از ورشکستگی THQ حقوق حق امتیاز را به دست آورد. یک نسخه برنامه ریزی شده Wii U در نهایت لغو شد.

این بازی به طور کلی نقدهای مثبتی از سوی منتقدان دریافت کرد. ستایش بیشتر بر جو، طراحی جهان، لحن، گرافیک و گیم پلی آن متمرکز بود، در حالی که انتقادها به ویژه متوجه هوش مصنوعی و مسائل فنی بود. حالت Ranger جایزه پیش‌سفارش، که به عنوان روش قطعی بازی به بازار عرضه شد، جنجال‌هایی را برانگیخت. این بازی یک موفقیت تجاری بود، با فروش خرده فروشی هفته اول آن در ایالات متحده از فروش خرده فروشی مادام العمر در سال 2033. رمان بازی توسط گلوکوفسکی با عنوان Metro 2035 در سال 2015 منتشر شد. نسخه بازسازی شده بازی برای پلی استیشن منتشر شد. 4 و Xbox One در آگوست 2014 به عنوان Metro: Last Light Redux در بسته Metro Redux. دنباله آن، Metro Exodus، در سال 2019 منتشر شد.

گیم پلی

مانند مترو 2033 قبلی خود، Metro: Last Light از دیدگاه Artyom، شخصیت بازیکن، بازی می شود. داستان در مسکوی پسا آخرالزمانی، بیشتر در داخل سیستم مترو اتفاق می‌افتد، اما گاهی اوقات مأموریت‌ها بازیکن را بالاتر از زمین می‌آورند. مبارزات متناوب بین بازیکنی که با جهش یافته ها و انسان های متخاصم مبارزه می کند. مناطق در Last Light در مقایسه با 2033 بزرگتر هستند و بازی با داشتن مسیرهای متعدد کاوش را تشویق می کند. بازی آزادی بیشتری را به بازیکنان ارائه می دهد و به آنها اجازه می دهد تا از تاکتیک های مختلف برای مبارزه با دشمنان استفاده کنند. دارای محیط های تخریب پذیر است که در آن اشیاء خاصی مانند ستون‌ها، پس از تیراندازی فرو می‌ریزند. نوشته‌های خاطرات متعددی که توسط Artyom نوشته شده است و بینش بیشتری در مورد داستان بازی ارائه می‌کند، در محیط‌ها برای جمع‌آوری بازیکنان پراکنده شده است.

Metro: Last Light به عنوان یک تیرانداز اول شخص، دارای انواع سلاح های گرم، برخی خیالی و برخی بر اساس سلاح های واقعی است که بازیکن در نبرد از آنها استفاده می کند. شخصیت اصلی بازی، Artyom، همچنین توانایی کشتن مستقیم دشمن را با سلاح سرد خود دارد. آرتیوم دارای سه اسلات اسلحه است. بازیکنان می توانند هر سلاحی را بدون محدودیت در این اسلات ها قرار دهند. بازیکنان به چهار سلاح ثانویه مختلف از جمله پرتاب چاقو، نارنجک آتش زا و نارنجک دستی دسترسی دارند. جهش یافته ها سلاح ندارند و تمایل دارند به صورت دسته جمعی به بازیکن حمله کنند، در حالی که انسان ها با آنها می جنگند. همان سلاح های گرم در دسترس بازیکن. بازیکن می تواند بیشتر دشمنان انسان را به جای تیراندازی، با استفاده از مخفی کاری برای جلوگیری از شناسایی، ناک اوت کند یا بکشد. از آنجایی که دشمنان در تشخیص شخصیت بازیکن در تاریکی ناکارآمد هستند، بازیکنان می‌توانند لامپ‌های نفت و لامپ‌ها را خاموش کنند تا بر حریفان خود برتری پیدا کنند.

در محیط پسا آخرالزمانی، مهمات یک کالای کمیاب و ضروری است. قبل از آخرالزمان، مهمات درجه نظامی به عنوان ارز استفاده می شود. بازیکنان می‌توانند با استفاده از گلوله‌های با کیفیت پایین‌تر ساخته شده در مترو، از مصرف تمام ارزهای ارزشمند خودداری کنند. به دلیل کمبود مهمات، یکی از جنبه‌های مهم گیم‌پلی جابجایی است. بازیکن می‌تواند اجساد و محیط را برای مهمات یدکی و همچنین سلاح‌ها و سلاح‌ها غارت کند. سایر موارد. مهمات درجه نظامی را می توان برای خرید سایر مهمات، سلاح ها و اقلام در بیشتر ایستگاه های مترو استفاده کرد. با این گلوله ها می توان لوازم جانبی اسلحه مانند دوربین و صدا خفه کن که کارایی سلاح را بهبود می بخشد خریداری کرد.

مکان‌های بازی، فضای تاریک تونل‌های مترو واقعی را با عناصر ترسناک اضافه شده منعکس می‌کنند. چراغ قوه قابل شارژ برای پیمایش در تاریکی. چیدمان مکان ها اغلب پیچیده است، و بازی فاقد هر گونه نقشه یا نشانگر هدف است، و بازیکن را مجبور می کند اهداف خود را تنها با قطب نما پیدا کند. سطح کشنده تر از سیستم مترو است. این بخش ها دارای چرخه روز-شب و سیستم آب و هوای پویا هستند و به شدت تحت تابش قرار می گیرند و به دلیل هوای سمی باید همیشه از ماسک گاز استفاده کرد. بازیکن باید فیلترهای هوا را برای ماسک گاز جمع آوری کند. هر کدام چند دقیقه طول می کشد، و به شرطی که بازیکن ذخیره بیشتری داشته باشد، به طور خودکار جایگزین می شوند. بازیکنان همچنین باید خاک و خونی که روی ماسک گاز جمع می شود را پاک کنند. هیچ نشانگر صفحه نمایش سر به بالا وجود ندارد که نشان دهد بازیکن چقدر زمان دارد. تا زمانی که فیلترهای ماسک گاز شروع به از کار افتادن کنند - در عوض، یک تایمر روی ساعت مچی کاراکتر نشان می دهد که چقدر تا پایان فیلتر فعلی منقضی می شود. این ساعت همچنین به بازیکن نشان می‌دهد که آیا در معرض توجه دشمن قرار گرفته است یا خیر. با هر سلاح، گلوله‌ها (تا حدی) قابل مشاهده هستند و به بازیکن اطلاع می‌دهند که مهمات اسلحه‌اش تمام می‌شود و آنها باید دوباره پر کنند. نمایش سر به بالا بازی از نشانه های صوتی و تصویری برای ارائه اطلاعات به بازیکنان استفاده می کند.

انتخاب‌های اخلاقی ظریف خاصی در بازی وجود دارد که کارما را ارائه می‌کنند. کارمای خوب را می‌توان با اقدامات خوب به دست آورد، مانند نجات افراد از دست شخصیت‌های دشمن، گوش دادن به مکالمات بین NPCها، یا در امان گذاشتن سربازان دشمن. کارمای بد را می توان از اعمال شیطانی به دست آورد، مانند کشتن تصادفی افراد یا دزدیدن چیزها. کارما بر پایانی که بازیکن تجربه می کند تأثیر می گذارد.

مشخصات فنی و توضیحات (نسخه تایید شده)